MENU
RWA KULSZOWA - PRZYCZYNY BÓLU I SKUTECZNE LECZENIE
Nerw kulszowy jest największym nerwem obwodowym w ludzkim organizmie, a objawy jakie daje zaburzenie w jego przebiegu są jednymi z najczęściej odczuwanych przez ludzi powyżej 45 roku życia. Rwa kulszowa jest zbiorem charakterystycznych objawów, takich jak silny ból pośladka promieniujący wzdłuż uda, łydki, mogący kończyć się nawet w stopie.
Jest kilka przyczyn powstawania rwy kulszowej. Jedną z nich jest drażnienie korzeni nerwowych przez przepuklinę uszkodzonego dysku kręgowego. Objawy rwy powodować mogą również kręgozmyk, zmiany zwyrodnieniowe odcinka lędźwiowego kręgosłupa. Istnieją również przypadki, gdy objawy są łudząco podobne do objawów rwy, jednak źródło bólu pochodzi od innych struktur. Są to: zaburzenie napięcia mięśni i powięzi otaczających nerw kulszowy co prowadzi do jego ucisku, zaburzenie ukrwienia bądź zmiany w jego swobodnym ruchu pomiędzy tymi strukturami.
Rwa kulszowa, często określana jako „korzonki”, może ujawniać się bez szczególnej przyczyny. Jednak najczęściej łączy się jej pojawienie ze zwiększonym wysiłkiem, długotrwałym siedzeniem w niewygodnej pozycji lub tzw. „zawianiem” - czyli oddziaływaniem na plecy zimnego powietrza.
Wszystkie przyczyny powstawania rwy kulszowej powodują jedną określoną reakcję obronną organizmu. Jest nią zwiększenie napięcia mięśni kręgosłupa lub obręczy miednicy. Często charakterystycznym objawem staje się wykrzywienie tułowia i miednicy oraz pozorne skrócenie jednej kończyny dolnej. Jednak ból nie jest jedynym objawem towarzyszącym rwie. Może pojawić się również uczucie pieczenia lub mrowienia, zaburzenia czucia, objawy te dotyczą dolnego odcinka pleców, pośladka lub nogi. W przypadku ciężkiej rwy dochodzi do niedowładu kończyny, w której zajęty jest nerw, a nawet do utraty kontroli nad zwieraczami.
W leczeniu rwy kulszowej bardzo ważna jest prawidłowa diagnostyka pozwalająca ustalić przyczynę powstawania objawów, co umożliwi dobranie odpowiednich środków terapeutycznych. Jeśli podczas badania lekarskiego lub fizjoterapeutycznego zajdzie podejrzenie poważnych patologii, możliwa będzie konieczność poszerzenia diagnostyki o badania obrazowe rezonansu magnetycznego (MRI). Leczenie rwy kulszowej należy zacząć już w ostrej fazie, a więc jak tylko pojawią się pierwsze objawy. Formą uśmierzenia bólu zastosowaną od razu może być leżenie na plecach ze zgiętymi nogami lub leżenie w pozycji embrionalnej. Jednak nie można zapominać w tym okresie o fizjoterapii, gdyż bezruch powoduje wydłużenie procesu leczenia.
W rehabilitacji stosuje się szereg technik, w zależności od stopnia objawów oraz rzeczywistej patologii. Najczęściej stosowane są odpowiednie ćwiczenia mające na celu przywrócenie równowagę mięśniową i biomechaniczną okolicy patologii i przebiegu nerwu. Należy jednak zdawać sobie sprawę, iż stosowanie jedynie ćwiczeń nie przyniesie oczekiwanego efektu lub przyniesie go po długim okresie. Ważne jest zatem jak najszybsze wdrożenie terapii manualnej. Zastosować można terapię, powstałych w nadmiernie napiętych mięśniach, punktów spustowych, dzięki czemu szybko osiągnąć możemy rozluźnienie mięśni. Kolejną możliwą techniką jest mobilizacja stawów, pozwalająca przywrócić prawidłowy ruch w zablokowanych stawach kręgosłupa lub miednicy, szczególnie w stawie krzyżowo-biodrowym, który szczególnie często ulega przeciążeniu i zablokowaniu w wyniku nieprawidłowej biomechaniki pracy obciążonej miednicy. Bardzo ważna jest również praca na powięzi (pleców, miednicy oraz nóg), która otacza wszystkie tkanki, a przez którą przenoszone są ogromne siły generowane w naszym organizmie.
Należy również pamiętać, iż zabieg operacyjny jest ostatecznością i wykonuje się go dopiero, gdy leczenie zachowawcze nie przynosi efektów.